Τα Ασκληπιεία αποτελούσαν τα πρώτα θεραπευτικά συγκροτήματα, τα οποία χτίζονταν σε σημεία φυσικού και ενεργειακού πλούτου στην αρχαία Ελλάδα. Οι θεραπείες που πρόσφεραν βασίζονταν σε πρακτικές ολιστικής ιατρικής, όπου ο άνθρωπος αντιμετωπίζεται ως ένα ενεργειακό ον και η ασθένεια ως ένα μπλοκάρισμα της ροής της ενέργειας, αρχές στις οποίες στηρίζεται ο βιοσυντονισμός.

Εκτός από θεραπευτήρια ήταν ιερά και τόποι λατρείας του θεού Ασκληπιού, τα οποία πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους στην ευρύτερη ελληνική περιφέρεια, όπου ο ασθενής αντιμετωπιζόταν με σεβασμό, τονίζοντας τη σπουδαιότητα της σύνδεσης της θεραπείας για την καταπολέμηση των
νόσων με την ενέργεια και τη δύναμη που ενώνει τον άνθρωπο με τη φύση. Σχεδόν όλες οι αρχαίες ελληνικές πόλεις είχαν το δικό τους Ασκληπιείο. Υπολογίζεται ότι τα Ασκληπιεία στην αρχαία Ελλάδα ξεπερνούσαν τα 320 ενώ σύμφωνα με κάποιες άλλες πηγές ξεπερνούσαν τα 500. Μάλιστα οι ιεροθεραπευτικές μέθοδοι που εφαρμόζονταν στα Ασκληπιεία, είχαν πολύ καλά αποτελέσματα σε σπάνιες και σοβαρές ασθένειες στον αρχαίο κόσμο.

Περιγραφή των Ασκληπίειων

Υπήρχαν Ασκληπιεία που εξελίχθηκαν σε μεγάλα κτιριακά συμπλέγματα, τα οποία εκτός από το βασικό χώρο του θεραπευτηρίου και του ιερού, περιλάμβαναν χώρους ψυχαγωγίας όπως γυμναστήρια, λουτρά και θέατρα – χαρακτηριστικό παράδειγμα το γνωστό αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου. Δεν ήταν χτισμένα σε τυχαία μέρη. Η επιλογή της θέσης του Ασκληπιείου ήταν μεγάλης σημασίας. Ήταν κτισμένα σε σημεία φυσικής ομορφιάς και μεγάλης ενεργειακής φόρτισης, στα οποία εξέταζαν τη σύσταση του εδάφους, το υψόμετρο, την πανίδα και χλωρίδα της περιοχής, τα νερά καθώς και διάφορα γεωλογικά φαινόμενα. Καταπράσινα τοπία κοντά σε ειδυλλιακή
θέα και φυσικά τρεχούμενα νερά όπως θάλασσα ή ιαματικές πηγές αποτελούσαν κομβικά ενεργειακά σημεία πάνω σε ζωντανά μέρη του πλανήτη. Τα Ασκληπιεία ως θεραπευτικά κέντρα και ιεροί ναοί βασίζονταν στην αντίληψη του ανθρώπου ως ένα ενεργειακό πλέγμα και στόχευαν στην ενεργειακή αποκατάσταση και στην εναρμόνιση του ατόμου με τη φύση και την κοινωνία και άνηκαν σε ένα ευρύτερο ενεργειακό πεδίο στο οποίο επιμέρους κέντρα συνδέονται μεταξύ τους όπως τα μέλη ενός σώματος. Επέλεγαν περιοχές που εξέπεμπαν ξεχωριστή ενέργεια. Πίστευαν πως η ενέργεια ενός τέτοιου χώρου μπορεί να θεραπεύσει τα άτομα και να αφυπνίσει τις δυνατότητες τους να συντονιστούν μαζί της.

Θεραπείες που εφαρμόζονταν στα Ασκληπίεια

Η έννοια της ίασης σύμφωνα με τη φιλοσοφία της αρχαιοελληνικής σκέψης
διευρύνεται από τις σημερινές έννοιες της θεραπείας και συνδεόταν άμεσα με την αρμονία. Σε αντίθεση με άλλους αρχαίους πολιτισμούς, στα Ασκληπιεία η ιατρική ιδέα κατείχε εξέχουσα θέση και βασιζόταν στη Χειροπλαστική, στη Μαγνητοθεραπεία και στην Εγκοίμηση, χρησιμοποιώντας τις πρώτες αρχές της ιαματικής τέχνης και της χρήσης των βοτάνων για θεραπευτικούς σκοπούς, τα οποία καλλιεργούνταν σε μαγνητισμένο έδαφος. Με αυτές τις μεθόδους θεράπευαν δονητικά τις διάφορες σωματικές και ψυχικές ασθένειες, βασική φιλοσοφία του βιοσυντονισμού ως διαγνωστική και θεραπευτική μέθοδος. Από αρχαία αρχαιολογικά ευρήματα, τα Ασκληπιεία πρόσφεραν μία ολιστική φροντίδα υγείας, όπου ο ασθενής αντιμετωπιζόταν ως ένα ολοκληρωμένο ον που βρισκόταν σε απόλυτη συνάρτηση με το περιβάλλον του και την ενέργεια που υπάρχει σε αυτό, και γινόταν προσπάθεια να εξομαλυνθούν οι ενεργειακές συγκρούσεις και να αποκατασταθούν οι ισορροπίες της
ενεργειακής ροής, έχοντας ως επικουρική βοήθεια την ιατρική και φαρμακευτική επέμβαση. Ακριβώς στην ίδια κατεύθυνση συγκλίνει ο βιοσυντινισμός που στοχεύει στη βιοενεργειακή εξισορρόπιση.

Παράλιο Άστρος και Ασκπληπιεία

Το Παράλιο Άστρος που κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν Θυρεάτιδα και ήταν αρχαία κώμη της Κυνουρίας, η οποία άνηκε στην Αργολίδα, διέθετε δικό του Ασκληπίειο. Επίσης βρισκόταν ανάμεσα σε άλλα γνωστά Ασκληπίεια όπως αυτό της Επιδαύρου με το γνωστό θέατρο και της αρχαίας Γόρτυνος που χρησιμοποιούσε ιαματικά λουτρά με τεχνολογία κίνησης θερμού αέρα. Η Θυρέα (σημερινό Άστρος) αποτελούσε ιδανική τοποθεσία εφόσον ήταν κοντά σε άφθονα πηγαία νερά, τα οποία βοηθούσαν στην εφαρμογή της καθαρτικής και ιαματικής λειτουργίας στον πάσχοντα
και αλλά και της υδροθεραπείας (λουτροθεραπεία και υδροποσία) που αποτελούσε βασική θεραπευτική αγωγή των Ασκληπιείων. Σε αυτή τη μικρή πεδιάδα της Θυρέας αναπτύχθηκε το ιερό του Ασκληπιάδη Πολεμοκράτη, το οποίο ήταν σημαντικό ιερό για το οποίο κάνει λόγο ο Παυσανίας. Το ιερό αναφέρεται ως τοπόσημο στο οποίο λατρευόταν ο Πολεμοκράτης, γιος του Μαχάονος και εγγονός του Ασκληπιείου. Εκεί έχουν βρεθεί ανάγλυφα των Ασκπληπιάδων, διάφοροι τύποι των νεκροδείπνων αλλά και ένα άγαλμα του Ασκληπίειου. Δίπλα από το ιερό, υπήρχαν ιαματικά λουτρά και μετέπειτα χτίστηκε η έπαυλη του Ηρώδου Αττικού που άνηκε σε ένα σημαντικό πρόσωπο, τον Τιβέριο Κλαύδιο Αττικό Ηρώδη, ενός ρήτορα, φιλόσοφου και
πολιτικού. Η Έπαυλη είναι ένα τεράστιο κτιριακό και πολεοδομικό συγκρότημα και θεωρείται ένα από τα πλουσιότερα αρχαιολογικά μνημεία της Ευρώπης, με πλούτο αρχιτεκτονικών, γλυπτών και ψηφιδωτών ευρημάτων.

Η επιλογή της περιοχής για τη διεξαγωγή του συνεδρίου δεν ήταν τυχαία. Συντέλεσε η πλούσια ιστορία της περιοχής, το ωραίο και ήρεμο τοπίο με την πλούσια βλάστηση, τα άφθονα τρεχούμενα νερά καθώς και η γειτνίαση με το ιερό Ασκπληπιείο.